کــلــبـــه تـــنــهــایـــی مـــــن

*ღزیباترین حکمت دوستی به یاد هم بودن است،نه در کنار هم بودنღ*

کــلــبـــه تـــنــهــایـــی مـــــن

*ღزیباترین حکمت دوستی به یاد هم بودن است،نه در کنار هم بودنღ*

مرا دعوت کن

مرا دعوت کن به فنجانی چای...
دستانم را حلقه خواهم کرد به دور گرمای فنجانم
و خیره خواهم ماند به دانه های برف..
مرا به قدری آرامش دعوت کن و سکوت دستانم را به دستانت!
مرا به چند قدم روی برف مهمان کن...
و صدای فشرده شدن برف زیر گام هایمان!
دستانم را بگیر و مرا ببر...
مرا به فنجانی چای گرم دعوت کن.....


نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.